2019Religare

RELIGARE: KUNST VERBINDT HET PLATTELAND In het weekend van 1 en 2 juni vond RELIGARE plaats, de grootste tentoonstelling die de Hagelandse Academie voor Beeldende Kunst samen met het project ‘Verhalen Verbinden Platteland’ van onze kerkfabrieken opzette in en rond de kerken en kapellen van Langdorp, Wolfsdonk, Gijmel en Testelt. Wij reikten de verhalen aan over het religieus erfgoed, de leerkrachten en 1500 leerlingen van de academie werkten deze uit tot schitterende kunstwerken… die inspireren… Met het goede weer kwamen erg veel mensen – en opvallend veel jonge gezinnen – zich verwonderen. De vele vrijwilligers genoten van zoveel aandacht voor dat wat ons elke dag bezielt… Dat het project indruk maakte, leest u in onderstaand verslag van een gelovige bezoeker uit Aarschot en spreekt uit de mooie foto’s van Roel Peeters… Dank ! Tijdens het weekend van 1-2 juni slaagde het project met de suggestieve naam "Religare” erin – tussen Hemelvaart en Pinksteren – hemel en aarde, het spirituele en het alledaagse, lichaam en geest, kunst en religie, platteland en kunst, mens en God te verbinden. De Hagelandse Academie voor Beeldende Kunst stelde de werken van bijna 1500 (!) jongeren tentoon in en rondom kerken en kapelletjes in Langdorp – Gijmel – Wolfsdonk en Testelt. De tocht was een zalige revelatie voor oog en ziel. De stralende zon deed de rest… De honderden mensen die (tijdens dit weekend van ‘Open Kerken’) de stopplaatsen bezochten stonden allemaal versteld. "Zo” hadden ze het nog nooit bekeken. Het was een schitterende catechesetocht, al was het misschien oorspronkelijk zo niet bedoeld. Waarom waren de bezoekers zo gefascineerd? Waarom reden gezinnen van kerk naar kapel, terwijl ze er eerder wellicht nooit een voet hadden binnen gezet? Waarom zagen ook de ‘kerkgangers’ nu voor het eerst een detail in de kapel waar ze zo vaak langskwamen? Waarom was iedereen gegrepen en reed verder naar de volgende locatie? Jonge mensen hadden op al deze plaatsen "iets” achtergelaten van zichzelf: een varkentje in papier mâché (Wolfsdonk), een schip met een stukje van het altaar (Langdorp), een gouden duif (kapelletje Wolfsdonk), een keramieken vis in een net (Testelt, Sint-Pieterskerk), een mannetje (Testelt, SintJozefskapelletje). De religieuze plek was plots ook een menselijke plek geworden. God of de heilige stonden daar niet meer alleen, maar de mens stond plots dicht bij hen. Breiwerkjes in een driehoek (Testelt, Ter Hoeve) zijn als een mantel uitgespreid voor het Mariabeeld. Voor wie meewerkte aan de glasraampjes met bomen (Gijmel) en het grote Maria-schilderij/collage op de grond met een boord van Alechinsky (Gijmel) zal voortaan anders naar de kerk zien of zelfs anders in het leven staan. Op een korte video in de biechtstoelen (Gijmel, O.L.Vrouw van Fatima) lieten de kunstenaars-in-spe de bezoekers knielen om te kijken naar de ‘verwondering’, de ‘verbazing’, emoties die de jonge zieners in Fatima hebben ervaren. Kun je beter de betekenis van het Craenenskapelletje uitleggen dan met de primitieve karretjes waarop mensen hun lasten, weeën, verdriet en pijn brachten tot bij Maria?

Afbeelding invoegen

Afbeelding invoegen

Afbeelding invoegen

Afbeelding invoegen

Afbeelding invoegen


Afbeelding invoegen

Afbeelding invoegen

Afbeelding invoegen
Ook ereburgemeester Jos Pelgrims, vader van Herman, grootvader van Nele, zien we hier verdiept in het boekje over dit project. Hij blijft met belangstelling volgen wat er in onze parochies en kerken gebeurt. Als trouwe lezer van het Parochieblad en alle publicaties volgt hij op de voet het reilen en zeilen in onze nieuwe zone Sint-Rochus. Hij bewondert de vele mensen die zich intens inzetten voor de religieuze gemeenschap.

Afbeelding invoegen

Afbeelding invoegen