foTOS:  Sint-Antonius Wolfsdonk 18 januari 2015
 

Sint-Antonius Abt Wolfsdonk 2015

 

 

Op zondag 18 januari 2015 vierde de parochiegemeenschap van Wolfsdonk haar patroonheilige Sint-Antonius Abt. De misviering werd opgeluisterd door de Koninklijke Fanfare de Verenigde Vrienden o.l.v. hun nieuwe dirigent Philip Gorts. De man blijkt heel knap te weten hoe hij dit grote ensemble ingetogen kan leiden.
 
Anderzijds zijn ook de muzikanten erg begaafd. Ze brachten aangepaste muziekstukken op een fijne manier. Ook het koor met orgelbegeleiding zette zich feestelijk in. In zijn homilie sprak pastoor Van der Stuyft o.m. over de totale overgave van de kluizenaar Sint-Antonius en zijn onvoorwaardelijke inzet voor de anderen.
 

 

Aan het eind van de viering sprak E.H. Huub Gerits, deken, over "De Vrijwilliger”. 

 

        

"De Vrijwilliger”, bronzen bas-reliëf, Jan Rosseels, 2014

 

 

 

Met wijd open armen treedt hij de wereld tegemoet. Aanstekelijk, haast naïef, immer bereid om te helpen, voorganger, voorloper. Onder zijn vleugels is het veilig schuilen. Op zijn schouders lijkt de last licht. Zonder hem is er geen leven, hij maakt een wereld van verschil.

 

 

 

Jan Rosseels (Aarschot, 1950) beeldend kunstenaar. Hij tekent en beeldhouwt, boetseert in klei en in was. Zijn personages zijn kwetsbare mensen met lange armen en grote handen maar vooral met een groot hart. Ze geven zich volledig. Soms lijken ze hun evenwicht te verliezen en toch blijven ze dansen. Onverschrokken.

 

 

 

Ter nagedachtenis aan Gerda Van de schoot (19953-2014), opgedragen aan alle vrijwilligers.

 

(In opdracht van de Kerkraad van Sint-Antonius Abt, Wolfsdonk)

 

 

Burgemeester André Peeters loofde de vrijwilligers met hun mateloze inzet. En ja, alle medewerkers van de Kerkraad en de Parochieploeg zijn vrijwilligers. Ook wees hij op het unieke van De Dorpsraad met als bezielende krachten vader "de echte en enige burgemeester” en zoon Leo Janssens. Hij ziet het nieuwe beeldje als de start van de restauratie van het Plattelandskerkhof.

 

  

Tot slot sprak Anne-Mie Havermans, funerair deskundige, over het unieke pilootproject met de Plattelandskerkhoven van Wolfsdonk en Langdorp op initiatief van de beide Kerkraden. Ze prees  Wolfsdonk waar de realisatie in sneltreinvaart loopt dankzij de grote inzet en de deskundigheid van de ploeg vrijwilligers. Maar het was vooral de warmte van de mensen die haar hier het meest bijbleef.
 
   

VRIJWILLIGERSBEELD

 

 

Op zondag 18 januari werd in Wolfsdonk het patroonsfeest van de parochie gevierd. Er was daarom geen mis in Langdorp. Op het einde van de viering werd een mooi bronzen beeld van ‘De Vrijwilliger’ ingehuldigd. Deken Huub Gerits viel de eer te beurt om het beeldje voor te stellen en te zegenen. Wij nemen zijn toespraak over:

 

Goede vrienden, beste mensen, lieve vrijwilligers,

 

Wij zijn  hier vandaag samen als een gelovige gemeenschap,

 

die gedragen wordt door heel veel vrijwilligers.

 

Wij zijn uitermate blij en dankbaar dat er ook op de dag van vandaag

 

nog steeds mensen gevonden worden 

die bereid zijn om op vrijwillige basis hun handen uit de mouwen te steken

en zo meewerken aan de opbouw van een gemeenschap. 

Wij hebben vorig jaar in januari afscheid moeten nemen van iemanddie  ons hierin een schitterend voorbeeld heeft gegeven,
een voorbeeld dat haast niet na te volgen valt,  maar waarin we ons kunnen spiegelen en kunnen laten inspireren.   
Gerda Van de Schoot overleed op 5 januari 2014.
 
 

Wij namen in deze kerk met velen en met veel droefheid op een gelovige wijze afscheid van haar.   

 

Ze was en sterke en moedige vrouw. Zelfs een langdurige ziekte kreeg haar positivisme niet klein. Ze bleef, totdat het echt niet meer kon, in de weer voor anderen. Ze was een steun en een toeverlaat, een duvel-doet-al, een helpende hand op vele terreinen. Een vrijwilligster van een zuiver gehalte, met een hart van goud, iemand die eigenlijk nooit op de voorgrond kwam, nooit opvallend in de kijker liep, maar vooral achter de schermen, ook de meest eenvoudige dingen ter harte kon nemen. Ze stond dienend in het leven, met een groot gevoel voor humor en zelfrelativering, met een warm hart.

 

Ze was dan ook bijzonder geliefd. Bij haar dood vroegen velen zich af: hoe moet nu verder zonder haar. Ze deed toch zoveel. Wij willen haar vandaag eren en postuum danken voor alles wat zij voor onze gemeenschap heeft gedaan en zal blijven betekenen.

 

Het beeldje van de ‘Vrijwilliger’ ter harer eer zou ze zelf nooit gewild hebben. Maar ze verdient het wel. Kunstenaar Jan Rosseels kreeg de opdracht dit beeldje te ontwerpen. Het is een blijvende herinnering aan Gerda, maar op de eerste plaats een oproep en een uitnodiging om haar werk verder te zetten en over te nemen.

 

Op het beeldje staat er iemand die met heel lange, wijd open armen met een uitnodigend gebaar een groep mensen wil verzamelen en oproepen om mee te werken. Met de rechterhand wil de vrijwilliger als het ware een schouderklopje geven ter bemoediging. Met de linker wil hij omarmen en beschermen en uitnodigen om te helpen.  Het beeld is een appèl  om samen te bouwen aan de toekomst, om de handen in elkaar te slaan, in dezelfde richting te kijken, er willen in geloven om zo iets moois tot stand te brengen.

 

Eenieder bevindt zich op een zelfde werkterrein en wordt uitgenodigd om samen te werken.

 

 

 

Het beeldje zal een plaats krijgen bij de ingang van deze kerk van Sint-Antonius abt. Iedere keer als wij hier zullen binnenkomen om te eucharistie te vieren of om op een gelovige wijze afscheid te nemen van een dierbaar iemand, zullen wij worden uitgenodigd en opgeroepen ons steentje bij te dragen tot deze hechte en levendige gemeenschap.

 
Moge God dit beeldje zegenen en ons allen oproepen tot dienstbaarheid en inzet voor de opbouw van deze gemeenschap in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen.